Дали некогаш сте се запрашале зошто некои од најдобрите боксери на светот доаѓаат од малиот комунистички остров?
Куба доминира во аматерскиот бокс отколку од 1974 година.
Карипски остров со 11 милиони жители на светот му ги дари трикратните олимписки шампиони Феликс Савон и Теофил Стивенсон (покрај нив само Унгарецот Ласло Пап три пати го освојувал боксерското злато на Олимписките игри).
„За мене, разликата меѓу кубанската школа на бокс и другите е дека не учат оти боксот е уметност“, рече 20-годишниот Мигуел Арибал Куба во документарниот филм „Кубанците може да фрлат злобен удар – најдобрите боксери на светот“.
Кубански боксери велат дека имаат вроден ритам. И дека тој им помага при подобрувањето на работата со нозете и агилноста и им дава предност во однос противниците во рингот.
Но, над вродените способности, боксерите својот живот му го посветуваат на боксот. Во Куба, децата почнуваат да тренираат со 8 години.
Бокс веќе одамна е основен дел од островската култура.
1962 година Фидел Кастро го забрани професионалниот бокс, но дозволи настапи на аматерските натпреварувања и Олимписките игри. Успехот на кубанскиот бокс е користен за промовирање на идеалите на владата.
Бокс стана симбол на националната гордост и понатаму се развива и инспирира.
„Битот на кубанскиот бокс е да удираш и да не примиш удар“, изјави тренерот Нардо Местре Флорес.
https://youtu.be/34lqUrEOz-A
