Кристоф Пина, име синоним за карате величина, ја изрази својата длабока загриженост за моменталната состојба на спортот.
За многу ентузијасти, Пина е повеќе од само светски шампион; тој е симбол на златната ера на каратето во 1990-тите. Неговите препознатливи високи удари, кои некогаш ја заслепуваа публиката, а противниците ги вознемируваа, остануваат неспоредливи. Незаборавната победа на Пина на Светското првенство во Минхен, Германија во 2000 година, сè уште се слави. Во тоа драматично финале, тој му нанесе решавачки пораз на Италијанецот Бенетело, заработувајќи го златниот медал на ВКФ во отворената/ апсолутна категорија – доказ за неговата вештина и доминација во спортот.
Со Олимпијадата во Париз на хоризонтот, тоа беше совршен момент да се седне со Пина на она што ние новинарите го нарекуваме интервју, но тој го опиша како пријателски разговор. Овој разговор е особено навремен со оглед на неодамнешните критики насочени кон Меѓународниот олимписки комитет (ИОК) за исклучувањето на каратето од Игрите во Париз 2024 година. Критичарите укажаа на статистика и истражувања од извори кои немаат научен кредибилитет и не се признати од МОК.
„Страста на Пина за каратето беше очигледна во текот на дискусијата, наведува новинарот на „Спортс ин“ и додава: „Кога кажав како спортот еволуирал и како некои веруваат дека неговата привлечност е намалена, тој одговори со воздишка на жалење“.
„Во последниве години“, рече Пина, „правилата на карате натпреварите станаа неразбирливи за пошироката јавност и се целосно неконзистентни со борбчкиот спорт. Дополнително, правилата се менуваат од едно до друго натпреварување, оставајќи ги дури и спортистите збунети. Денес, судијата може произволно да го одреди исходот на мечот“.
Разговор потоа се фокусираше на Антонио Еспиноза, претседателот на Светската карате федерација (ВКФ). Пина ја сподели својата загриженост за насочувањето на каратето под водство на Еспиноза и го изрази своето длабоко жалење што ВКФ скршна од курсот. Неговите години со францускиот национален карате тим му овозможија увид во тоа како младите спортисти можеби не се свесни за политичката динамика што влијае на нивниот спорт, лесно прифаќајќи ја секоја околна пропаганда.
„Појасни Пина, не треба да се лажеме: каратето не беше вклучено од Организацискиот комитет на Париз 2024 година, но не беше директно исклучено од МОК. Сепак, сигурно е дека препораките беа дадени од МОК, а една можна причина може да биде тоа што претседателот на МОК не сакаше да соработува со Антонио Еспиноза, кој нашироко се смета дека нема транспарентност“.
Перспективата на Пина се усогласува со поширокото чувство. Како татковина на ВКФ, Франција е доминантна сила во каратето, која се истакнува и во кати и во кумите. Изгледа неправедно е да се бара транспарентност од МОК кога самиот Еспиноза се смета за непроѕирен. Затоа, исклучувањето на каратето од Олимпијадата во Париз заслужува внимателно разгледување.
И двајцата се согласивме, вели новинарот на „Спортс ин“ дека ВКФ заслужува да ги достигне највисоките нивоа на спорт и Олимпијада, но нејзината сегашна структура го прави ова да изгледа неверојатно.
Прашан за иднината на каратето, тој забележа: „Доколку нема значителни промени, каратето нема да биде вклучено во Олимписките игри. За жал, отстранувањето на оние што се на власт е многу тешко, што ги наведува луѓето како мене да станат рамнодушни кон судбината на каратето. Антонио Еспиноза воспостави диктатура, и политиканство, отстранувањето на него – барем од моја гледна точка – изгледа невозможно. Следствено, со тешко срце гледам како каратето се бори“.
Разговорот за тоа што се случи со каратето низ годините изгледаше тежок за Пина. Тој ја изгубил мајка си кога бил многу мал, а набргу потоа татко му подлегнал на рак. Уште од мал, каратето стана составен дел од неговиот живот – го дишеше, го живееше. Сега, кога влегува во својата петта деценија, каратето останува неговата животна страст.
„Откако му кажав збогум на Кристоф, се најдов себеси за момент изгубен во мислите, потсетувајќи се на ѕвездите кои некогаш силно блескаа на светските првенства во таа ера“, вели новинарот на Спортс ин.
