Браќата Емелијаненко отсекогаш биле и ќе останат заштитен знак во светот на боречите вештини.
Двајцата Руси своеврено се покажаа како вистински машини за убивање. И покрај далеку поголемата професионална реализација на поголемиот Федор, Александар исто така има важна улога во богатата историја на Русија на боречките вештини.
Денес, двајцата се далеку од тоа дека се во најдобри односи, но ова не е тема на овој материјал. Тој е посветен на единствениот незаборавен официјален меч меѓу нив двајцата од 2012 година.
Браќата се сретнаа во финалето на Руското првенство во комбат самбо во категоријата над 100 кг. Заедно имаа вкупно 11 златни медали од Националното првенство на Русија. Сепак, овој пат победникот требаше да биде прогласен по меѓусебната борба.
Федор и Александар се поделени во различни пулови на категоријата, за да може да се сретнат во финалето. Фановите со нетрпение го очекуваат овој судир меѓу браќата, меѓу една крв.
Завршија сите други борби, сите медали се поделени.
Апсолутна шлагот на тортата. Двете најзначајни фигури во комбат самбо. Во полуфиналните мечеви лесно поминаа со ривалите. Постариот Федор го порази Кирил Сиделников, кој е негов тренер, а Александар го надбори Алексеј Кнјажев.
И така, сè е подготвено за историското финале. Емелијаненко против Емелијаненко. Во публиката се чувствуваше некоја дилема. Фановите сакаат да видат борба, но сите се свесни дека нема да го добијат тоа што сакаат.
Времетраењето на натпреварот е 7 секунди. Фјодор го „руши“ неговиот брат, моментален клуч на раката и брзо предавање. Братски. Салата потона во аплаузи и извици. „Последниот император“ освои нова титула на Русија, последна во неговата кариера.
Еве што рече тогашниот претседател на руското самбо – Сергеј Елисеев:
„Немаше друг начин. Сите знаеја дека Федор мора да победи. Александар не беше меѓу фаворитите таа година. Тоа се двајца браќа. Што очекувавте од нив? Да се борат до последниот атом на силите? Многумина мислеа дека никогаш нема да излезат на душекот, но го докажаа својот професионализам и му оддадоа почит на спортот“, откри Елисеев неколку години подоцна.
