Мирко Филиповиќ оваа недела ќе отпатува за САД каде што на 16 февруари го чека својот 52-ри професионален ММА меч и втората средба против американскиот тешкаш Рој Нелсон, на кого ќе се обиде да му се одмазди за поразот во октомври 2011 година.
Кро Кап Белатор 216 во Анкасвич че го пречека со најдобриот скор откако во 2001 година ги почна MMA дуелите. Легендарниот борец во мечот со Биг кантри доаѓа со девет последователни победи.
„Ако даде Господ, ќе бидат и 10“, рече Мирко во интервју за „Спортски новости“ и се сврте кон тактички поглед на реваншот:
„Ќе мора да внимавам на сè. Помалку е непредвидлив. Може многу да прими, оди напред, фрла ударите со кои се обидува да урива. Или ќе „фрли“ удар, па се покрива или „фрла“ удар како финта, па се фрла во нозете. Многу е јак, одличен во партер, црн појас во џиу џицу. Многу е силен. Треба многу да се работи околу него, „да танцувам“, да го надбоксирам. Тоа е план. Така да собирам поени ако не дојде прилика и со прекин да се реши тоа“.
Дали претстојната борба на некој начин е поважна од претходните?
„Секоја борба е најзначајна. Секако онаа која непосредно ви следува, таа е најзначајната. Особено сега кога имам 9-0. Не сакам тоа да го искомпромитирам, свесен сум и за тој ризик. Тоа е магијата на борбата, предизвикот, адреналинот кој сѐ уште ме привлекува, ме држи и кој се уште го сакам. Ќе ми биде жал кога еднаш,а тој момент доаѓа наскоро, сето тоа ќе мора да го напуштам. Ха, свесен сум за човековата минливост, поминувањето на времето“.
44-годишниот Филиповиќ потоа допре и нешто подетално за трката со времето подоцна и притоа се присети на изјавата од претходната година кога рече дека се чувствува најдобро во кариерата.
„Да бидам искрен. Осцилациите сега се многу поголеми отколку што беа пред 10 години. Има денови кога доаѓам на тренинг, однапред сè ме боли. Рамењата, тетивата на рамото, ногата … едноставно, таков ден. Вториот ден како ништо да не се случило претходниот“.
„Добро, но тоа е прилично логично кога ќе ја погледнете во својата возраст. Претпоставуваме дека такво нешто не ви се случувало кога сте имале 25 или 32 години“, рече тој во еден разговор.
„Се разбира дека не е, и знам дека е природно и логично. Чувствувам дека имам дегенеративни промени на телото, на тетивите итн. Што се однесува до кондицијата и снагата, тука сум дефинитивно подобар од порано. Веројатно, со текот на годините изгубив нешто на експлозивноста, брзината, но добив на физичката сила, искуството. Сè си има нешто свое. Ете, пред некој ден борбата на Федор Емелијаненко. Човекот падна, а по удар кој не е сенка на она што некогаш го добил. Што сакам да кажам … Клучно е да се биде физички подготвен. Тоа е најважното нешто. Физички и психички, но психата на борбата доаѓа од физичката подготвеност. Кога знаете дека си направил добра камп, кога си добар, силен, кога си се истестирал на тренинзите со повеќе спаринг партнери, тогаш е јасно дека имаш поголема самдоверба во борбата.
„Го спомнавте малку Федор, искрено, жалите што не победи, можеби ова му беше крај на кариерата, но … Како Мирко Филиповиќ го замислува својот проштален меч? Дали е неопходно да се победи“? – беше следното прашање.
„Не знам, а и тешко е да се каже тоа. Реално, сега сум близу или на самиот крај на моето патување. Не знам уште колку ќе се борам. Дали ќе биде оваа или уште една по неа, не знам. Се зависи од тоа како ќе се чувствувам физички. Мислам … се чувствувам добро, во совршена кондиција сум, ден –денес можам да направам шпага и да не должам, но телото ми е „изгребено“. Тоа е чиста биологија, па и сите луѓе, така и оние кои воопшто не се занимавале со спорт, кога ќе влезете во некои години, поминете 45 лета … малку го чувствувате протокот на времето. Ги чувствувам оние спартански тренинзи на кои сè уште се подложувам. Зато што ја го сакам тоа, се чувствувам подобро, спарирам со мажи од 30-тина години, но реално … се потешко човек се присилува на тоа“, заклучи Кро Кап.
